gepubliceerd op 20 augustus 2024
Poëzie van nu 91: ‘De dansvloer is van iedereen’ van Maaike de Wolf

Mario Molegraaf belicht in deze rubriek recent verschenen bundels van Nederlandse en Vlaamse dichters. Deze keer schrijft hij over De dansvloer is van iedereen van Maaike de Wolf:

Je hebt de stadsmens en de dorpeling. De laatste wil veiligheid, rust en overzicht. De ander mijdt gevaar, tumult en herrie niet. Maaike de Wolf (1978), of liever gezegd de hoofdpersoon in de gedichten en prozagedichten uit haar debuutbundel De dansvloer is van iedereen, kent beide werelden. Het dorp is de plaats van haar verleden, zelfs naar de normen van daar was ze behoedzaam: ‘Nooit eens een blauw oog of gebroken arm’. Wanneer ze er terugkeert, is ze opgelucht dat er niet alleen natuurgeluiden klinken: ‘Ik vind ook een tegengeluid:/ het rollen van de vuilcontainer/ over de oprit’.

Ze is een stedeling geworden, vertrouwd met alle soorten decibels, opvallend enthousiast beschreven. ‘Verderop zoemt een wietplantage,’ zegt ze in het ene gedicht. In een volgend gedicht juicht ze bijna over avondenlang werkzaamheden aan de trambaan: ‘De halve straat hangt uit het raam en de tyfus/ met het lawaai’.

In de stad kun je niet zonder kleerscheuren bestaan. Het is een gebied van schrammen en scherven, en in deze poëzie ook van slagers, scootmobielen en stofzuigers, de s van stad. Al snel is ze gewend aan deze omgeving waar, als ik de dichteres goed begrijp, mensen het meest mensen zijn, sukkels die het ook niet snappen of wijselijk doen alsof: ‘Wie begrijpt wat er allemaal tegelijk gebeurt/ slaapt nooit meer.’

Het is schikken en schipperen in de stad van Maaike de Wolf. Vol mensen en toch solo: ‘Soms schrijf ik iemand mijn verhaal in/ om er niet alleen voor te staan’. Dat klinkt misschien niet opbeurend, maar in deze gedichten beluister je toch meer loflied dan jammerklacht. Al die anderen zitten namelijk in hetzelfde schuitje: ‘hoe hij net als ik/ adem zoekt, even warm is.’ Wie zijn wij? ‘Er is hoogstens een ik en hoogstens een dier/ dat zich achter een struik verstopt’. Kom toch maar tevoorschijn, stedeling en dorpsbewoner, dat lichtelijk maffe deuntje klinkt ook voor jou. Spring of schuifel het podium op van De dansvloer is van iedereen.

Mario Molegraaf

De dansvloer is van iedereen, De Arbeiderspers, paperback, 72 pag., € 20,-
ISBN: 9789029550079