Op 10 september 1669 stuurde Constantijn Huygens Anna Maria van Schurman het gedicht: ’Aen sommige predikers’. Hij had het twee dagen eerder vergeten in zijn brief te sluiten. Bij deze brief had Huygens ook portretten meegestuurd, o.a. van zichzelf en van zijn dochter Susanna. Het zou zijn laatste brief aan Anna Maria zijn.

Anna zou het postpakket aan Constantijn terugsturen met de boodschap dat zij dat soort frivole genoegens enkele jaren geleden al vaarwel had gezegd. Ze schreef: "Een ander soort schilderkunst staat me voor de geest, indien ik tenminste een pen op papier kreeg, wat ik al enige keren tevergeefs heb geprobeerd: die waarmee ik de hemelse beeltenis of de voorbeeldige, goddelijke kwaliteiten van onze allerhoogste en allermooiste Koning en Redder, Jezus, zeker in mijn hart op een of andere manier kan navolgen en uitdrukken".

Wat was er gebeurd? Ondanks de kritiek van haar geleerde vrienden had Anna Maria zich in die tijd bij de geloofsgemeenschap van de Geneefse prediker Jean de Labadie aangesloten. De Labadisten streefden naar een zuiver leven vanuit het geloof in Jezus Christus en distantiëring van de ongelovigen en ’naam-christenen’ om besmetting te voorkomen. Anna Maria zou met hen in 1670 naar Duitsland vertrekken en zich vijf jaar later met het ’huisgezin’ van Labadie naar Walta-state in het Friese Wieuwerd vestigen, waar zij in 1678 overleed.

Vóór haar aansluiting bij de Labadisten had de multi-getalenteerde Anna Maria een grote reputatie opgebouwd als geleerde, dichteres en kunstenares. Haar Latijnse gedicht waarin ze een pleidooi hield voor het recht van de christelijke vrouw op studie leidde ertoe dat zij in contact stond met geleerde vrouwen uit heel Europa. Maar ook haar andere werken leidden tot internationale faam.