Eerlijk is eerlijk, het was een heel mooi feestje, die viering van 250 jaar Maatschappij afgelopen vrijdag in het Academiegebouw te Leiden. Eerst een prachtige soepele jaarrede van de voorzitter, en later, in het Groot Auditorium, in aanwezigheid van De Koning (met iemand vol tressen en goudbeslag achter hem gezeten ter voorkoming dat een Maatschappijlid enge dingen zou doen) een fantastische voordracht/lezing/act, met als dramatisch uitgangspunt de naam van de voorzitter, door de Vlaamse schrijver Tom Lanoye. Het was genieten, zoals dat heet. Tot slot als slagroom op de taart: het benoemen van de nieuwe ereleden der Maatschappij. Helaas moesten drie ─ onder wie de enige vrouw ─ van de acht verstek laten gaan, maar het eerbetoon was er niet minder bloemrijk om.

Daarna een geanimeerde receptie. Zelf beging ik nog per ongeluk een protocollaire blunder: ik zag uit een ooghoek een van de verse ereleden staan, van wie ik weet dat hij zeer blij en vereerd is met het erelidmaatschap. Ik snelde op hem af, trok hem aan zijn mouw en feliciteerde hem… tot ik ontdekte dat hij in gesprek was met, jawel, De Koning! Ik reageerde jegens Zijne Majesteit met: ‘Oh, ik wist niet dat u er nog was!’, waarop Zijne Majesteit jolig antwoordde: als mijn familieleden eeuwenlang beschermheer/-vrouw waren van de Maatschappij, mag ik hier wel even wat langer blijven, toch?! Dat beaamde ik volmondig. Hij heeft me nog beloofd het prachtige Jubileumboek te zullen lezen. Uiteraard heb ik me toen schielijk uit de voeten gemaakt: anderen hadden immers ècht recht op een gesprek met De Koning, ik niet.