‘Zeg me wat je eet en ik zal zeggen wie je bent’, zo luidt een bon mot van de Franse politicus, advocaat en levensgenieter Anthelme Brillat Savarin (1755-1826). In zijn boek Physiologie du goût, ou méditations de gastronomie transcendante uit 1825 legde hij met deze woorden het verband tussen eten en identiteit. Sindsdien is ‘je bent wat je eet’ een gevleugelde uitdrukking geworden. In de jaren tachtig van de vorige eeuw werd dit aforisme zelfs gebruikt door vegetariërs om duidelijk te maken dat vleeseters volgens hen beesten waren. Dat is een vreemd idee, want volgens hetzelfde principe zouden vegetariërs dan planten zijn.

Uiteraard zegt wat je eet wel iets over wie je bent. Dat geldt zeker voor de Indische cultuur. Je hoeft in Nederland maar even op een pasar malam rond te lopen om te constateren dat bij Indo-Europese mensen dat Indisch of Indonesisch eten – daarin zit verschil! – gekoppeld is aan identiteit. Een derde van een dergelijke markt is doorgaans gevuld met eetstandjes vol overheerlijk voedsel uit Zuidoost-Azië. Wie ooit op visite is geweest bij een gezin met wortels in de voormalige kolonie, doet er goed aan vooraf even te vasten, want mee-eten maakt een belangrijk deel uit van de Indische gastvrijheid. ‘Ga erbij’ of ‘Neem, toch’ is de onontkoombare uitnodiging die dan aan bezoekers wordt gedaan. Het afslaan ervan is bijna een belediging. Bovendien is het onverstandig: zelden krijg je gerechten voorgeschoteld die zo enak sekali (heerlijk) zijn als bij Indische mensen thuis.......